بسیار پیش می آید که افراد بسیار شایسته با توانمندی تصمیم گیری شگفت انگیز، هنگامی که در تیم ها قرار می گیرند، این توانمندی خود را از دست می دهند و یا در بهترین حالت دچار ضعف شوند.باید واقعیت را بپذیریم: بسیاری از تیم ها و گروه ها با وجود افراد توانمند عملکرد ضعیفی در تصمیم گیری دارند . همواره بسیار مشکل است که افراد هر چقدر هم که توانمند باشند کنار یکدیگر قرار بگیرند و حین تصمیم گیری دچار اصطکاک و سردرگمی نشوند و بتوانند عاقبت به گونه ای روشمند به تصمیم های با کیفیت و موثر برسند. البته تیم هایی هستند که به صورت متسجم در یک سطح کیفی بالا تصمیم های موثر می گیرند. اما راز این تیم ها چیست؟ جواب را شاید بتوان در یک عبارت خلاصه کرد: “ریتم گفتگو”
ممکن است برای بسیاری عجیب برسد اما به طور قطع لزوما خارق العاده بودن ایده ها و شجاعت در تصمیم گیری نیست که تیم های با عملکرد بالا را از سایر تیم ها مجزا می کند بلکه روشمندی و فرایند تصمیم گیری است که آن ها را مجزا می کند و همین فرایند کمک می کند تا تصمیم های موثر بگیرند.
برای تصمیم گیری موثر اصول زیر را به صورت یک فرایند منسجم باید رعایت کرد:
داده
تیم های با عملکرد کیفی بالا با داده و اطلاعات شروع می کنند نه با داستان و ذکر مصیبت و گمانه زنی و تفکرات انتزاعی. البته این بدین معنا نیست که شکواییه و تجربه و گمانه زنی و ایده بی ارزش هستند بلکه این ها نیز راه های معتبر برای ترغیب شرکت کنندگان برای بحث می باشد اما نقطه ی آغاز بحث و تصمیم گیری با ملاحظه داده ی متقن باید باشد. بدون داده متقن بحث معنی ندارد . صادقانه به جلسات خود فکر کنید، چقدر به این اصل در تیم های تان پایند هستید؟
بحث
قطعا بحث در قلب تصمیم گیری تیمی است اما نه هر بحثی. بحث های باز و بی حد و مرز چندان مفید نیستند. تیم های با عملکرد بهینه و بهره ور ابتدا در خصوص دیتا و واقعیت های موجود که پیشتر بدان اشاره شد صحبت می کنند و مهم تر از همه این است که این کار به دور از احساسات، غرض ورزی و جبهه گیری و به صورت عینی و با نیت بهره وری و منافع کسب و کار انجام می شود.
تصمیم بگیرید یا درنگ کنید
حال نوبت تصمیم گیری یا به اصطلاح ماهی گیری است. این کار به نظر ساده می آید اما بسیاری از تیم ها و گروه ها در انجام همین کار شکست می خورند. چرا؟ یکی از دلایل اصلی این شکست طولانی بودن و عدم پایبندی به چارچوب زمانی است. عدم تعریف عامل زمان برای بحث و حصول نتیجه موجب حاشیه روی، خستگی و سردرگمی می یابد تا اینکه در آخر نه زمانی، نه انرژی و نه تمرکزی برای تصمیم گیری باقی نمی ماند.
در نتیجه نکته ی مهمی که تیم ها باید به آن باید توجه داشته باشند این است: در ابتدا توافق کنیم در یک چارچوب زمانی به یک نتیجه برسیم. در حقیقت برای تصمیم گیری مثل هر عمل دیگر یک ضرب العجل تعریف کنیم و به آن جدا پایند باشیم، این موضوع را جدی بگیریم ولی متحجر و سختگیر و بدون انعطاف موجه نباشیم. گاه پیش می آید به خاطر عوامل مهم و حیاتی در تصمیم گیری مثل برخورداری از داده ها و اطلاعات کافی نمی توانیم در چارچوب زمانی تعریف شده به تصمیم برسیم . در این صورت درنگ کنیم، بحث درباره موضوع را به تعویق بیندازیم وتا اطلاعات لازم را در اختیار داشته باشیم و هر مانع دیگر را بتوانیم بر طرف کنیم. آنچه در مرحله درنگ و تعویق بسیار اهمیت دارد شناسایی صحیح و دقیق عامل بازدارنده و برطرف کردن آن پیش از تشکیل جلسه ی مجدد است چرا که در غیر این صورت مجددا دچار شکست و تعویق خواهیم شد.
با در نظر قرار دادن این اصول مهم قعطا گام اساسی و در عین حال ساده می توان در بهینه سازی فرایند تصمیم گیری گامی بزرگ برداشت.