“ولی تردیدم منطقیه” این جمله ای هست که بارها و بارها از هنری فوندا شخصیت اول فیلم بینظیر دوازده مرد خشمگین می شنویم. می تونم به جرات بگم در بحث و جدل کسی را به هنرمندی و زیرکی هنری فوندا ندیدم. فوندا یک تنه در برابر نظر یازده نفر می ایسته بدون اینکه بخواد غرض ورزی کنه، از کوره در بره و یا بی احترامی کنه و سرانجام هم موفق میشه نظر سایرین را با بحث و استدلال تغییر بده. نقطه قوت هنری فوندا در بحث این هست که مخالفت خودش را در کمال احترام و بر اساس استدلال و بررسی واقعیت ها بیان می کنه. در حقیقت هنری فوندا بدون اینکه هیچ قضاوت کورکورانه ای داشته باشه و در انواع تله های ذهنی که یازده شخصیت دیگر فیلم را اسیر خودش کرده گیر بکنه، با گفتن اینکه باید تردید کرد، بر پایه استدلال عقلایی و تفکر نقادانه سایرین را به شک و شبه و پرسشگری درباره مواضع شون ترغیب می کنه تا مجال فکر کردن داشته باشند و قبل از تصمیم گیری عجولانه با “تردید منطقی” مواضع شون را بررسی بکنند. آقای فوندا معلم بزرگ به تعویق انداختن قضاوت عجولانه و تفکر نقادانه هست.
ارادتمند آقای فوندا